De Fluffy Suicide Bunnies voor de laatste keer

Vanavond is er nog een tribute voor David. De 3 Fluffy Suicide Bunnies zullen vanavond samen met de cast van Easylaghs in het engels gaan strijden om de Maestro (improvisatievorm waarbij de beste overblijft). David heeft op het international improvisation festival 2 jaar geleden de sterren van de hemel gespeeld en toendertijd de Maestro gewonnen. De spelers zijn van heel hoog niveau, dus dat moet wel een goede avond worden. Dus als je nog niets te doen hebt op deze regenachtige avond, kom naar CREA. Ook de opbrengsten van deze shopw gaan naar het VU.
Tot vanavond, x Bink

As a special tribute to good friend and talented Dutch improviser David Dabekaussen, who passed away last month, easyLaughs presents a special night of comedy this Friday May 16. David will be sadly missed, but never forgotten. Please join us at the CREA Cafe from 20.30 for what promises to be a very special night. All proceeds from the show will go towards Leukemia research.

Friday May 16:
20.30 The RUMBLE!
David's group the Fluffy Suicide Bunnies, in their last ever public performance, take on the easyLaughs house team in this gloves-off improv showdown.

21.45 The MAESTRO!
Twelve actors, from the English and Dutch improv communities, cooperate and compete to find out who is the ultimate improv Maestro!

Check out the full schedule and book online...

We hope to see you this Friday!

the easyLaughs team

Nog een voorstelling voor het VU op zaterdag 10 mei

Lieve mensen,


Hieronder een uitnodiging voor een improvisatieshow in het Betty Asfalt Complex. David heeft in alle vier de teams die spelen een grote rol gespeeld, leraar, directeur en acteur. Ik hoor bij Placebo en zal ook meespelen. We gaan er een mooie avond van maken. liefs Binkie



"Zaterdagavond 10 mei (aanstaande zaterdag dus!) vindt er een uniek improvisatiespektakel plaats in het Betty Asfalt Theater.
Die avond willen we minstens 1000 euro ophalen voor de Stichting VU Steunfonds Hematologie.
Niet alleen de stichting wordt daar beter van, maar ook het publiek: we schotelen jullie een voorstelling van enkele van de beste improvisatiegroepen uit Amsterdam voor, te weten: Aag!, Placebo, Dit is Theater (DIT) en de Fluffy Suicide Bunnies.

Het wordt een show met maar liefst drie spectaculaire onderdelen.
1. Placebo en de Fluffy Suicide Bunnies
2. Aag! en DIT
3. Een bloedstollende Micetro, gepresenteerd door niemand minder dan Frank.

Zorg dat je later ook kunt zeggen dat je erbij was, en reserveer nu je kaarten à 14 euro per stuk bij www.bettyasfalt.nl."

Het was David waardig

Het was hartverwarmend om zoveel vrienden te zien op het laatste feestje van David.
Ik vond het een prachtige dag met veel humor en verdriet.
Niet iedereen heeft op de begraafplaats het gedicht van Maarten Bronts, voorgelezen door Hans Siemes, kunnen horen. Daarom staat het hieronder nogmaals beschreven.

Ontzettend bedankt allemaal!
Bink


Denkend aan David
zie ik brede stromen puike tille opwaarts gaan,
rijen ondenkbaar dankbare mensen
als wuivende bomen
aan de kant van de weg staan;
en in de piano verzonken
zijn toetsen, zijn noten,
zijn mensen verspreid door het land,
beleggingen, gadgets,
fijne spiritualiën,
gimmicks en strapatsen
in een groots verband.

we dansen gestaag
in een ontwikkeling van veelkleurige disciplines
op een dun, langgestrekt koord,

en in alle contreien
wordt hij terdege gemist - we zetten het voort!




Maarten Bronts
vrij naar H. Marsman

Davids laatste feestje

Druk op de uitnodiging om hem leesbaar te maken.

Berichtje van Binkie:

Na een heerlijk potje pokeren op dinsdag middag, ging David even liggen. Daarna werd hij erg ziek en zijn we woensdagnacht naar het ziekenhuis gereden. Die ochtend vertelde hij de dokter, terwijl zijn lichaam hem in de steek liet dat hij graag nog een dagje had willen leven. Ik weet waarom; Hij had zo graag nog van iedereen even afscheid genomen. Gelukkig hebben we een prachtige bruiloft gehad en heeft hij alle lieve mensen om hem heen nog kunnen spreken. Na een lange strijd, want hij wilde echt niet gaan is hij gisterenavond om 22.05 uur overleden.

Een week later

Ooo wat was de bruiloft geweldig, bijzonder en heerlijk. We teren er nog steeds op, het was echt een ultiem gelukkige dag. Super bedankt voor al jullie lieve kaarten, cadeautjes en vooral jullie liefde. Klik op de foto hierboven voor nog meer leuke kiekjes.

Maar wat kan er een boel gebeuren in een week. Met mij gaat het sinds de bruiloft een potje slechter. Mijn hoofd doet het nog maar de rest laat het steeds meer afweten. Ik kan verder geen voorspellingen doen maar het zou helaas wel eens snel kunnen gaan, als je begrijpt wat ik bedoel.

Het grote gebeuren

Het is bijna zover. De laatste dagen heb ik besteed aan het bijtanken van bloed en het proberen grip te krijgen op mijn lijf, hoe ik me voel. Met sommige pillen minderen, anderen meer, etc.

Vannacht heb ik goed geslapen, ik ga ervoor, en ik heb er zo'n zin in!

De wereld is raar geworden

vinden jullie ook niet. Ik vind in ieder geval van wel. De dingen voelen soms niet meer hetzelfde.

De laatste tijd pendel ik zo een beetje heen en weer tussen huis en VU en tussen ziek voelen en wel aardig. Humeur en energieniveau zijn ook voortdurend pendelende. Eigenlijk pendelt hier alles.

Dus, al pendelende, vertel ik jullie: het zijn rare dagen. Ik heb geloof ik nog even tijd nodig om grip op deze situatie te krijgen, als zoiets eigenlijk mogelijk is? In de tussentijd verzaak ik mijn email en lees ik geen boeken. Hou ik opeens meer van zoet dan van hartig. Denk ik aan ons trouwfeest aanstaande dinsdag. Bekijk ik de blauwe plekken op mijn armen. Rij ik op scooters. Praat ik met dokters. Is opeens vooruit kijken heel moeilijk geworden.

pssst, morgen is Binkie jarig.

Hadden jullie me al gemist?

Het was dus even een beetje windstil op windvaantje. Het werd hier zo langzamerhand een beetje stoffig.

Ik ben de laatste tijd zelf ook een beetje stoffig, in mijn hoofd vooral. Komt doordat mijn lijf veel aandacht opeist. Ik loop een beetje te pingpongen met medicijnen en tussen wel-en-niet misselijk zijn. Good days, less days, vandaag gaat het weer redelijk goed, maar de interne energiebronnen blijven hier schaars, getuige mijn e-mailachterstand van enkele weken nu. Het kost me de laatste tijd meer energie om m'n kop ergens toe te zetten.

Maar sinds vandaag zijn er weer pillen verminderd, de leukemie blijft een beetje stabiel en CMV virussen houden zich ook koest, dus hopelijk gaan we wat beter gaan de komende week.

Nu de oma's het weten mag iedereen het weten

Wegens overweldigende liefde, ergens in april, gaan Binkie en ik trouwen. Het stond op geen van jullie lijstjes maar dit gaan we dus lekker wel doen!!

Binnenkort dus groot feest!

Be careful what you wish for..

Vorige week sprak ik hardop uit, 'nou, ik ga in ieder geval niet meer slapen, dat scheelt weer.' Ik had al wat slaapproblemen maar de laatste week ben ik echt volledig uit ritme, en ik kan je zeggen, daar schiet je niets mee op. Vriendelijk verzoek aan Morpheus om dus weer mijn huisje aan te doen, dankuvrroooo... zzzz...roooo...zzzzz....

Het gaat mij verder redelijk. Ik ben nog niet fit genoeg om alle voorstellen die jullie stuurden op mijn vraag 'wat zou je doen' uit te voeren maar hopelijk komen we in de buurt. Heel leuk en mooi om te lezen.

Afgelopen donderdag was ik weer bij de VU, deze keer ontving de prof. mij en wat een prettige kerel is ook dat weer. Eerlijk, recht voor z'n raap, met pretogen. Het is werkelijk zo'n wereld van verschil wat er aan artsen rondloopt in de VU en in Rotterdam, waar sommige doktoren aan het autistische lijken te grenzen. 'Bedside manners', that's what it's all about.

Afijn, we gaan voor dat ene kansje en deze doktoren geven mij moed. De leukemiecellen waren niet gestegen en gezien de terugkeer van mijn misselijkheid (maar: ik heb een pilletje gekregen dat helpt) is er al weer wat afstoting gaande. Het zijn een paar goede letters in een verder zeer obscure vermicellisoep.

Les docteurs qui sont sages

Niet veel nieuws vanuit de vu, maar ze spreken wel onze taal en dat was fijn vandaag.

Ze gaan flink snoeien in de medicijnen die mijn immuunsysteem onderdrukken om zo een afstotingsreactie op te wekken. Die zou de leukemie nog de baas kunnen, maar het is een klein kansje. We zullen het zien de komende tijd.

Morgen ben ik bij DIT., als ik me goed voel!

Moehaha, Binkie kraakt vandaag deze weblog

Dit is een berichtje van Binkie:
David ligt te slapen, dus kraak ik even zijn weblog.
Dit is mijn kans om alle lieve mensen waarvan ik berichtjes heb gekregen te bedanken. Het vervult mijn hart, SUPERFANTASTISCHBIJZONDERERGLIEF!

Een gedichtje dat goed aansluit bij mijn ogen:(Ted van Lieshout)

Knipoog
Ik zie de wereld met een wakker oog
en een dat ligt te slapen
Maar ben ik triest en zo alleen

want alles is gemeen
dan huilt en huilt van lieverlee
mijn andere oog gezellig mee


Ik voel me soms verdrietig, maar ben ook ongelovelijk blij met zo'n fijn vrindje. En barst van de goede plannen, die we samen uit kunnen voeren (ook met vele lieve vrienden).
liefs Binkie

I'm still standing

De onwerkelijkheid van het bestaan

Dag lieve mensen,

wat word ik door jullie bestookt met lieve, boze, meelevende, dramatische, opbeurende berichten via alle media beschikbaar. Het maakt me echt intens gelukkig dat er zoveel lieve, bijzondere mensen om me heen zijn die om me geven. Dan krijg je toch het idee, er is iets goed gegaan de afgelopen jaren.

En dan nu gaat het fout. Daar voel ik me, tja, daar heb ik zoveel gevoelens bij dat ik er nog geen woorden voor heb. Donderdagmiddag spreek ik met mijn Amsterdamse dokter. Prognoses, welke kleine kansjes zijn er nog, daar gaan we het over hebben. Ik ben er realistisch onder en er zijn gewoon weinig tot geen hoopgevende opties meer.

Maar: Ik voel me helemaal niet van opgevenstein. Ik zit niet op een bankje te sibben. Ik lach en huil veel, het is heel intens allemaal, maar ik lééf, en daar wil ik niet zomaar mee ophouden.

Voor mensen die wat voor me willen doen: leef met me mee! Laten we leven tot we doodgaan, daar is het het leven voor. Wat zou jij gaan doen als je wist dat je tijd waarschijnlijk beperkt was? Vertel het me.

Onderweg

Ik ben op weg naar huis
Maar verder is mijn bestemming onbekend
De leukemie is weer terug
Dus misschien word ik wel niet meer beter.

Radiostilte

Ik was/ben even stil. Afgelopen week zijn er wat dubieuze bloedwaardes opgedoken. Ofwel er iets niets aan de hand, ofwel de leukemie komt terug. Maandag krijgen we de uitslag.

Sindsdien sta ik stil. Ik voel me down en weet even geen raad met mezelf. Ik zou wel even in het niets willen oplossen, als een suikerklontje in een kopje thee.

Nieuws voor fluithazen

Bij diverse verkeersongelukken in de afgelopen dagen zijn geen fluithazen betrokken geweest, meldt een woordvoerder voor fluithazen. Ook zijn er geen gevallen bekend van belangenverstrengeling, sexuele intimidatie of het bezetten van elkaars holletje. Al met al was het een rustige week voor fluithazen. Einde van het nieuws voor fluithazen.

Nieuws voor cytomegalovirussen.
In het geval Windvaantje staat de CMV populatie nog maar op een magere 600 vertegenwoordigers per ml. Een woordvoerder voor cytomegalovirussen noemde de situatie 'inmiddels onhoudbaar,' waarna hij zich met een doffe zucht deelde en een arm om zichzelf sloeg.
Einde van het nieuws voor cytomegalovirussen.

Nieuws voor nematoden.
Bij diverse verkeersongelukken in de afgelopen dagen zijn miljoenen nematoden betrokken geweest. Er vielen gelukkig geen gewonden en alle nematoden konden hun weg vervolgen, aldus een woordvoerder voor...

(losjes gebaseerd op 'the news for parrots' van Monty Python)

Wat ik wil

Ik wil bij je zijn
Niet telkens jij bij mij
Maar ik ook bij jou

Ik wil voor je koken
En met je vrijen
En daarna champagne drinken

Ik wil weer met jou zijn
Aan één stuk door
En nooit meer alleen slapen.

De Amsterdamse meerkoet

Voor hen die er niet bekend mee zijn, de Amsterdamse meerkoet is een veelgeziene gast op de grachten en is te allen tijde bereid een andere watervogel (of -taxi) zonder aanleiding op zijn flikker te geven. Een nijdig beestje dus. Ik ben vandaag ook nijdig, al heb ik m'n bezwemvliesde poten nog thuisgehouden.

Ik moet rekenen op nog twee weken opname. Schurft en de gevlekte pleuris overkome de watervogel die hier meer van weet. Het is niet dat het virus niet wil dalen, dat gaat goed, maar voordat er tweemaal een negatieve waarde wordt gescoord - en eerder laten ze me niet gaan - zijn we dus waarschijnlijk twee weken verder.

Ik heb het even zo gehad nu. Wie beurt mij even op met een mooi verhaal of een leuke link in de reacties? Anders zie ik mij genoodzaakt mijn snavel in de eerstvolgende rondvaartboot te rossen.

De GVB

In het weekend heb ik met Binkie door de verlaten gangen van het ziekenhuis gedwaald. Sommige plekken deden ons sterk denken aan The Kingdom van Lars von Trier. We keken hoe ver we konden komen, welke deuren openstonden en welke niet. De deur in het plaatje was helaas dicht. De man van de beveiliging die ons in die gang aantrof bood aan ons even rond te laten neuzen maar zijn sleutel paste helaas niet. Het was een geweldige vent, meestal bedoelt een beveiliger met 'kan ik jullie helpen' dat het uit is met de pret maar hij zag geen kwaaien in ons en ging ons echt helpen. Als goedmaker dat we de instrumentenmakerij niet inkonden (één altviool voor de neurologie, komt eraan) nam hij ons mee naar de radiologie om ons daar tof spul te laten zien. Vette lasers en omineuze insectachtige robots van 2,5 meter. Gelukkig voelden we ons veilig, want hij, de Grote Vriendelijke Beveiliger, was erbij.

Ik ben de man van 30 miljoen virussen

De stand van vrijdag (vandaag pas binnen, in het weekend virussen tellen is vragen om overplaatsing denk ik) was 6.000 'kopieën' per ml. In mijn 5 liter bloed zwemmen er dus zo'n 30 miljoen rond, die terwijl ik dit schrijf op logaritmische wijze worden uitgedund. Vorige week vrijdag stonden we nog op 30.000/ml (= 150 miljoen) dus we gaan goed. Maar ze laten me pas gaan bij de waarde 'niet meer te vinden, in dat ene lullige millilitertje althans, maar er zit er vast nog ergens wel eentje, maar goed, we gaan geen 5 liter bloed afstruinen, wat denk je wel, het is weekend voor je het weet.' Een voorzichtige schatting brengt me op zeker nog een week brommen.

Over brommen gesproken, nederland heeft met 123 gevangenen op 100.000 inwoners hiermee het hoogste aantal van europa. (Ik neem aan dat klanten zoals ik daar niet in zijn meegerekend.) Het moge duidelijk zijn, geniet maar van je vrijheid.

Waarom moeten al die lui de cel in, en hoe weten we eigenlijk dat het werkt?

Going strong

Met mij gaat het nog steeds goed. Het CMV virus is gelukkig dalende maar nog steeds te hoog, dus ik zit hier nog wel eventjes. Behalve een wat hoge bloeddruk en een raar hoestje - ach wat is raar in de wereld der hoestenden - heb ik verder nergens last van, gelukkig maar.

Pokernight in the Hood

No worries babies, I did well. Maar ene Wim B. ging er uiteindelijk met de grootste poet vandoor.

De chill is hier belangrijk

Even slikken

En dan lekker naar bed!

De Nematoden zijn overal

"Als alle materie in het universum met uitzondering van de nematoden zou worden weggevaagd, dan zou onze wereld nog altijd vaag herkenbaar zijn... We zouden ontdekken dat bergen, heuvels, dalen, rivieren, meren en oceanen door een film van nematoden vertegenwoordigd zouden worden... Bomen zouden er nog altijd in spookachtige rijen staan, en zouden zo onze straten en snelwegen markeren. De locatie van de verschillende planten en dieren zou nog altijd te achterhalen zijn, en, als we over voldoende kennis beschikten, zouden ze in veel gevallen zelfs op soort kunnen worden gebracht door de parasitaire nematoden die voorheen op hen leefden, te onderzoeken." (Ralph Buchsbaum, Amerikaans zoöloog)

Geweldig beeld vind ik dit. Nematoden zijn overigens rondwormen, veelal microscopisch klein, die in zo'n 80.000 bekende verschijningsvormen over de wereld rondkruipen.

Ach, weet je...

Het is allemaal zo dramatisch nog niet. Mij was al verteld dat ik de eerste maanden nog wel wat gelazer kon verwachten en dan is dit toch eigenlijk wel het meer aangename gelazer. Ik voel me namelijk fit en vrolijk en helemaal niet ziek en misselijk, oid. Ik heb een prettige kamergenoot en ik mag met mijn infuus zelfs van de afdeling af om een frisse neus te halen. Dus ik ga die daagjes gewoon lekker uitzitten en ik ben blij dat ik met deze opname hopelijk behoed wordt voor de echte ellende. Het virus stijgt al niet meer door dus dat is al aardig nieuws.

In ander nieuws, ik keek vandaag naar Het Gesprek en ik was bijkans vergeten dat Theo van Gogh, zelfverklaard predikant van de nihilistische gemeente, heel aardige interviewtjes op tv deed. Vind ik hem toch weer leuk.

En dan opeens heb je je dag niet...

Zo blijkt. Ik voelde me goed en reed vanochtend naar Rotterdam voor een simpel polibezoekje, om vervolgens te horen dat ik meteen word opgenomen. Parbleu? Het CMV virus, eentje die veel mensen bij zich schijnen te dragen, blijkt zich in mijn bloed te roeren in gigantische hoeveelheden. Dat kan een hele nare longontsteking veroorzaken en dat moet voorkomen worden. Prednison is de boosdoener, die geeft het virus vrij spel. Aan het infuus met antivirale middelen dus voor de komende 10-14 dagen, wat een bende!

Plotseling gedetineerd, kent u die uitdrukking?

Ik ben een klassiek monster

Gisteren vertelde de dokter mij dat ik een 'Chimeer' ben. Het moet je maar gezegd worden. Ik ken de chimeer, of beter, de chimaera, uit Homerus' Ilias: een driehoofdig monster met van voren een leeuwenkop, in het midden een geitenkop en zijn staart eindigt in een slangenkop. Nogal een creatuur, en het spuwt nog vuur ook. Als je op het plaatje klikt zie je trouwens een grotere versie, best een aardig beeld.

Maar je bent dus ook een chimeer als je twee sets dna in je herbergt. Ik heb nu een leuk mixje van twee bloedgroepen en twee immuunsystemen in mijn lijf dus ik val in de kortingscategorie 'chimeren en andere mutanten'. Ik moet nog even wachten op mijn pasje en dan kan ik fijn met reductie naar Artis en het pathologisch museum in het AMC.

Frisse neus, frisse foto's

Vandaag gewandeld door de Schoorlse duinen, en deze avond wat foto's lopen uitzoeken en bewerken die Binkie tijdens de afgelopen DIT. show gemaakt heeft. Zie hier het resultaat.

DIT.

Mijn theater-cabaret-improvisatiegroep DIT. staat aanstaande vrijdag weer op de planken in het Betty Asfalt theater! De show begint om 20.30 uur, klik hier voor onze website.

Op het programma staan: Leuke sketches, mooie liedjes, en een bijzonder liefdesthema. Alle acteurs komen meespelen! Plus bonus: Het Lab, een extraatje na de hoofdvoorstelling waarin het (gevaarlijke) experiment centraal staat.



Ikzelf speel nog niet mee, maar ik ga er wel bij zijn, en ik heb een stapeltje 'David is er weer' kaartjes voor de halve prijs (dus 7 euro) in mijn broekzak!

Stuur me een e-mail op david@ditistheater.nl als je zo'n kaartje wilt hebben!

Pluk de dag

Wat een heerlijke mazzel zeg dat ik me best wel goed voel sinds ik uit het ziekenhuis ben. Ik heb me laten vertellen dat het ook anders kan (en het kan in de toekomst ook nog wel eens wat minder gaan). Maar tot zover heb ik niets te klagen, ben wel af en toe moe maar het heeft me niet tegengehouden leuke dingen te doen.

Vrijdag ben ik bij thuiskomst meteen aan het koken geslagen
Zaterdag ben ik 's avonds naar de laatste voorstelling van het Internationaal Improvisatietheater Festival wezen kijken. Vanuit het lichthok dus veilig van de menigte en alle griepvirussen verwijderd.
Zondag ben ik samen met Binkie op de scooter een tocht door het achterland gaan maken. Uiteindelijk kwamen we uit in Purmerend en zijn we bij vrienden aan de dis aangeschoven en hebben we echt heerlijk gegeten.
Gisteren ben ik heen en weer naar Rotterdam gegaan voor controle. De komende tijd moet dat heel vaak, maar dat is nou eenmaal zo.
En vandaag, vandaag vier ik 3 jaar liefde met Binkie!

Homecoming

Ik zit aan mijn tafel
Op mijn eigen stoel
In echte kleren, geen pyama
Met de kachel zachtjes aan
En een kopje thee voor mijn neus
Mijn vriendinnetje komt thuis
En het voelt precies zo lekker
Als je je voor kan stellen

Dag 33 + 34

Het moet wel heel raar rollen wil ik niet morgen met mijn neus in de wind lopen. Ik voel me goed, mijn bloedwaardes en -spiegels staan op go... Ik heb er zo'n zin in. Voor in het geval je het vergeten was, we zijn ooit begonnen met tellen op dag -7... Dat maakt morgen precies 6 weken. Oh vrije wereld, hier kom ik aan! Nog één nachtje!

Dag 31 + 32

Ik voel me lekker, eet weer goed, lees en converseer. Wat is het toch een goed gevoel als de boel weer gaat draaien en je weer naast je automatische piloot in de cockpit plaatsneemt. Je hebt het goed gedaan kerel, en nou wil ik weer eens even sturen.

Vanaf vanavond krijg ik minder prednison, als mijn lijf daar goed mee omgaat ben ik voor het weekend thuis.

Ik sprak vandaag met een grote meneer die hier ook ligt. Hij komt uit Polen en spreekt Nederlands met een schitterend diktongig accent. Heeft over de zeeën gevaren en de wereld gezien. Nu is hij ziek en hij is bang om als een plantje te eindigen, vertelde hij. Zijn geloof verbiedt hem om in dat geval (of in welk ander geval dan ook) te kiezen voor euthanasie. Hij maakt zich grote zorgen.

Hoe is het toch gekomen dat mensen aan de ene kant geloven dat hun god alles heeft gemaakt en over alles beslist, maar aan de andere kant dat die ene keus voor barmhartigheid voor jezelf opeens iets zou zijn waarmee je onder de goddelijke duiven zou schieten? Het komt mij voor als een jammerlijk misverstand. Ik sprak er uitgebreid over met de grote meneer, en over een hoop andere dingen ook, maar de knoop in zijn maag wilde niet losser worden.

Nr 10.000

Het 10.000e bezoekje aan mijn weblog zit er geloof ik aan te komen, of is het al geweest? Ik kan het vanaf hier (mijn telefoon) moeilijk zien. Ben je nr 10.000, of een ander mooi getal daar in de buurt, laat in een reactie achter wie je bent!

Dag 26 + 27 + 28 + 29 + 30

Ik heb even niet geschreven, maar dat moest gewoon zo. Ik moest eerst weer eens wat te vertellen hebben, nog een keer 'ik ben misselijk' moeten intypen zou dusdanig sfeerverlagend hebben gewerkt dat ik daarna mijn eigen weblog niet meer zou hebben kunnen uitstaan, ik zou erop gekotst hebben, zo!

Maar, ik schrijf, dus er is nieuws: sinds gisteren voel ik me stukken beter, en heb ik weer eetlust. Zodadelijk meer hierover, maar alle triomfen moet je vieren, hoe klein of tijdelijk ze ook mogen blijken te zijn, dus eerst: zing met mij, en speel op uw schalmei!

Goed, we gaan verder. Sinds eergisterenavond hebben ze me op een fikse dosis prednison gezet. Het is een paardenmiddel met fikse bijwerkingen in zowel het positieve als het negatieve spectrum, maar het werkt wel.

Wat was de deal: mijn aanhoudende klachten - behalve het gerommel in mijn maag waren bijvoorbeeld mijn handen vuurrood en heel erg pijnlijk - leken te wijzen op het verschijnsel omgekeerde afstoting. De donorcellen keren zich dan tegen je lichaam. Dit kan zich uiten in je huid, je maag en darmen, in je lever, in je nieren en in je longen. In essentie is men blij met een beetje 'graft vs host', omgekeerde afstoting dus. Het betekent dat het transplantaat actief is en, belangrijker, het betekent dat eventuele restjes leukemie ook worden opgeruimd. Dus dat zich bij mij al snel graft vs host openbaarde is in principe dus goed nieuws: de boel werkt en ik heb die shit nodig om de leukemie buiten de deur te houden.

Alleen: het moet niet uit de klauwen lopen. Het mag je irriteren maar het moet je niet verzieken. Alleen mijn longen en nier vertoonden nog geen sporen, dus dat was toch een beetje teveel van het goede. Aan de prednison dus om de boel te onderdrukken.

Prednison. De koekoek onder de medicijnen. Werkt wat het niet bevalt het nest uit, en bevuilt het tegelijkertijd. Het werkt bijzonder snel. Rats, pijnlijke handen weg. Rats, eetlust terug. Rats, dosis energie erbij. Maar ook: knal, opvliegers en onrust in je lijf. Kans op suikerziekte en een opgeblazen kop, dit alles meestal tijdelijk. Jaja, vergis je niet, de moderne geneeskunde is amper een eeuw oud en mij hoor je niet klagen, maar we moeten nog veel leren.

Ik ben van alle infusen af en slik nu een berg pillen. Als de prednison blijft werken en de pillen goed binnenblijven heb ik uitzicht op, misschien, einde van de week naar huis? We zullen zien, maar tot die tijd: als je je geroepen voelt tot het brengen van een bezoekje aarzel dan niet en stuur me een sms of email voor een afspraak, mijn hoofd doet het weer en is gretig op zoek naar conversatie.

Op mijn kamer komen ze gemiddeld niet verder dan 'zwaar is het hè'. Maar ik was ooit in Artis, en daar liep een olifant, en die legde keutels waar ik een keizersnede voor nodig zou hebben. Toch riep ik niet 'zwaar is het hè'. Dat kon alleen die olifant zelf beoordelen.

Dag 23 + 24 + 25

Morgen gaan ze maar eens in mijn maag kijken om te zien of daar iets zit wat mij telkens zo misselijk maakt. Wie weet zit er wel een klein badmeestertje die van mijn maag een golfslagbad heeft gemaakt. Ik hoop dat ze hem vinden!

Dag 21 + 22

Dag lieve lezers, bedankt voor alle harten die ik onder mijn riem heb mogen steken de laatste dagen. We gaan zaagtandsgewijs naar boven, gisteren had ik een goede dag en vandaag was ie weer druilerig helaas. Tja, je doet er niets aan. Mijn bloed blijft zich wel goed houden en alle waardes zijn nog steeds stijgende. Dus op een keer kom ik hier uit. En ga ik Amsterdam weer eens bekijken. Ik mis de stad, ik mis m'n huis en ik mis m'n twee katten, al zal ik er maar één terugzien, snif.

Dag 18 + 19 + 20

Ik wil naar huiuiuis. Maar die misselijkheid blijft zo hangen. Wel ben ik sinds gisteren dapper wat aan het proberen te eten en zijn er wat zaken van mijn infuus omgezet in pil. Dat is de bedoeling, want ik moet met een zaakje pillen naar huis en die moet ik binnen kunnen houden. Dus ik doe braaf mijn best maar het valt niet mee. Maar ik wil, ik wil!

Dag 16 + 17

Mijn bloed is nog steeds goed dus op dat vlak zijn we blij. Alleen, wat blijf ik toch telkens een potje misselijk zeg, niet te zuinig hee. Als dat nou ophoudt, dan ben ik hier zo weg.

Dag 13 + 14 + 15

Wauw, het is echt gaaf om te zien dat ik elke dag weer meer cellen aanmaak. Op dat vlak zitten we dus op de goede weg, met mijn huidige cellenaantallen zou ik zelfs al naar huis mogen. Maar ik moet eerst wel eens wat eten gaan binnenhouden, het komt er telkens weer uit, een teken dat het van binnen nogal herstellende is allemaal. Dus nog even volhouden. Het is wat, de held moet altijd maar doorgaan, Frodo verzuchtte het al maar ik snap hem nu, hihi. Je kunt niet even een dagje een break nemen. Nou ja, de dagen wisselen dus maar globaal gaan we opwaarts. Ik heb zin in een teug frisse lucht in m'n longen en hopelijk gaat die er komende week van komen.

Dag 11 + 12

Hallo lieve lezers, ook binkie en ik zijn het nieuwe jaar ingehobbeld. Voor mij is het een nog wat vormeloos jaar waarin een uur soms wel een minuut lijkt en vice versa maar ik heb goede hoop dat dat spoedig beter gaat worden. Tot nu toe hang ik nog aan een indrukwekkende bosschage medicijnen en verdovingen die het desondanks niet kunnen voorkomen dat ik me het grootse gedeelte van de dag niet lekker of niet aanspreekbaar voel. Sinds vandaag zijn er echter nieuwe celletjes in mijn bloed waargenomen en dit betekent meestal dat herstel niet lang op zich laat wachten! Ik hoop er zo op want deze dagen zijn echt een krachttoer!

Veel liefs allemaal!