Een dag uit het leven van David Windvaantje
Behalve om te weten te komen hoe het met mij gaat - ik heb leukemie - kan je hier ook terecht voor vrolijkheid en wetenschap.
Beide kan je ook zelf bijdragen door te klikken op 'reacties' onder een bericht.
Het was hartverwarmend om zoveel vrienden te zien op het laatste feestje van David.
Ik vond het een prachtige dag met veel humor en verdriet.
Niet iedereen heeft op de begraafplaats het gedicht van Maarten Bronts, voorgelezen door Hans Siemes, kunnen horen. Daarom staat het hieronder nogmaals beschreven.
Ontzettend bedankt allemaal!
Bink
Denkend aan David
zie ik brede stromen puike tille opwaarts gaan,
rijen ondenkbaar dankbare mensen
als wuivende bomen
aan de kant van de weg staan;
en in de piano verzonken
zijn toetsen, zijn noten,
zijn mensen verspreid door het land,
beleggingen, gadgets,
fijne spiritualiën,
gimmicks en strapatsen
in een groots verband.
we dansen gestaag
in een ontwikkeling van veelkleurige disciplines
op een dun, langgestrekt koord,
en in alle contreien
wordt hij terdege gemist - we zetten het voort!
Maarten Bronts
vrij naar H. Marsman
Hoe wordt je bloed- en stamceldonor?
Voor uitgebreidere informatie over stamceldonatie, kijk hier en hier!Nu er voor mij naar beenmerg (stamcellen) wordt gezocht blijkt maar weer hoe fijn het is dat andere mensen dat beschikbaar willen stellen.
Jij kan dat ook! Al ben je misschien geen match met mij, dan wel met iemand anders. Zonder donoren kan het cirkeltje niet rond komen. Barbra-Joy zocht het voor mij uit:
Ik stond al ingeschreven bij de bloedbank en heb even opgezocht wat iemand die beenmergdonor (heet eigenlijkstamceldonor) zou moeten doen. (Dit ga ik dus zelf ook doen). In het kort:
Wat gebeurt er als ik mij heb aangemeld als stamceldonor?
Nadat u een verklaring hebt ondertekend waarin u zich bereid verklaart stamceldonor te willen worden, worden enkele buisjes bloed bij u afgenomen voor de bepaling van uw HLA-bloedgroepen. Onder een codenummer worden, via de registratie door de Nederlandse Stichting Europdonor, uw gegevens opgenomen in het wereldwijde bestand en dan is het afwachten of men ooit stamceldonor zal worden voor een patiënt ergens in de wereld. De kans is namelijk ook één uit duizenden, dat de HLA-typering van een patiënt bij de uwe past. Natuurlijk kunt u gewoon op de gebruikelijke manier doorgaan met het geven van bloed of plasma.
Kortom, je hoeft slechts een paar buisjes te geven (kan ook 's avonds in 1 van de centra) en mocht je ooit iemands leven kunnen redden, dan wordt er contact met je opgenomen. De echte donatie kan tegenwoordig ook met beinvloeding van medicijnen, dan is narcose niet meer nodig. En met narcose ben je dan uiteindelijk hooguit een dag in het ziekenhuis. Dat valt dus best mee.
8 opmerkingen:
Dag Binkie,
Het was inderdaad een prachtige dag, een mooi afscheid.
Maar helaas een afscheid.
Veel sterkte.
Petra
Lieve Binkie
Gelukkig was het ook Norbert, Renee, Julia en jou waardig.
Fijn stel mensen. Jullie zijn niet uit onze gedachten!
Kus,
Karen (en Wim)
Dag Binkie.
Ja, een prachtig afscheid van die lieverd. Onvergetelijk hoe familie en vrienden hem hebben geschetst. Wij hebben David vooral door dit laatste feestje leren kennen.
Het moet inderdaad een zeer uniek persoon zijn geweest.
Dit afscheid is het beste medicijn om het moeilijke pad verder te gaan, denk ik. Dank je voor het gedicht. Wij wisten dat niet.
Veel groeten uit 's Gravenmoer
Hoi Binkie
Het was inderdaad een mooie dag. Als ik wat voor je kan doen laat me dat dan vooral weten. Want ik wil er voor je zijn.
Heel erg veel sterkte.
Nanousha
Ik had die hele middag al flarden van een gedicht van Deelder in m'n hoofd. Op de een of andere manier pastte dat. Tenminste dat voelde zo.
Toen ik vandaag in mijn boekenkast ging opzoeken hoe het dan ook alweer precies zat met dat gedicht, was ik verrast door:
1. het feit dat het gedicht inderdaad zo passend lijkt
2. de titel...
Hier is ie (...van JA Deelder, dus ik schend nu waarschijnlijk zijn auteursrecht):
Blues on tuesday
Geen geld.
Geen vuur.
Geen speed.
Geen krant.
Geen wonder.
Geen weed.
Geen brood.
Geen tijd.
Geen weet.
Geen klote.
Geen donder.
Geen reet.
Raar is dat. Tegen beter weten in toch de blog weer bekijken. Omdat ik dat een jaar lang zo gewend ben. Nog even. Nog steeds een soort tegen beter weten in. Dwars tegen alle verstand een hopen op iets. Ik kan het nog steeds niet echt geloven lijkt wel. Maar misschien valt er niks te geloven. Moet je je er gewoon bij neer leggen. Maar dat voelt als je overgeven, alsof je een keus hebt. En eigenlijk wil ik gewoon nog even het gevoel koesteren dat David er toch nog is. Dus het is fijn dat dit weblog er is, kan ik nog af en toe even bladeren en mijmeren....
De begrafenis heeft me geholpen om me erbij neer te leggen. Ik vond het mooi. Ik heb zitten lachen. En huilen. Tragikomisch was heel goed samengevat lieve Bink.
Ik kan er met mijn hoofd niet bij wat er allemaal door jou heen moet gaan, de roes van de bruiloft, en dan de roes van de begrafenis er nog even over heen. Pffff....
Doris
Lieve Bink,
Het was echt heel mooi. En een goed afscheid. En zo voeld ehet ook. Alsof alles op zijn plaats leek te vallen. Een afscheid, om verder te mogen gaan met je eigen leven, er van te genieten, naar goed voorbeeld.
Maar zo af en toe schiet er door me heen dat hij er echt niet meer is. Dat prachtige mannetje, met al zijn intelligentie, humor, talent, gemak en kracht gewoon weg is. Dat zijn de momenten dat ik besef hoe zwaar het af en toe voor jou, Norbert, Renée en Julia moet zijn. Hoe vaak zag ik hem nou in het dagelijkse leven, vergeleken met jullie. Als ik hem soms al zo kan missen.
De huwlijksvideo komt er aan.
Heel veel liefs en sterkte.
Zo kom je er opeens achter dat een oudklasgenoot al weer vier jaar geleden overleden is! Altijd erg met hem gelachen op de middelbare school, helaas geen contact gehouden daarna. Tragisch.
Een reactie posten