Dag -6

Ik heb vandaag 11 kilometer gefietst. Stationair dan wel he. Kom hee, hoe stel je je dat anders dan voor?

Dus het gaat wel goed. Gisteren twee grote rilaanvallen van dat pluizebeest gekregen maar vandaag heb ik er al bijna niets van gemerkt.

Wat wonderlijk is is dat de meeste mensen die ook in het ziekenhuis liggen alleen maar kunnen mededelen hoe naar het eigenlijk allemaal is he, en die dokter die wilde eerst niet verderbehandelen en nu wel, en ik ben wel 3 keer bijna dood geweest, en ja slik maar weer eens een pil, ik moest er ooit eens dertig op een dag nou tjonge tjonge poe hee wat een mens allemaal niet moet meemaken vind je ook niet.

Er zijn er maar weinig die het eens ergens anders over kunnen hebben. De geestelijke armoe is soms nog schrijnender dan de lichamelijke. Zonde hoor, zo heb je dubbel pech. Op mijn vorige kamer, in de VU, daar lag tenminste nog een kapitein Dirk die met liefde een boom opzette over het varen, of het roken van paling. Ik las dat hij weer thuis zit, mooi nieuws, als ik weer beter ben ga ik bij hem een palinkie halen.

Gelukkig heb ik me vandaag een paar keer goed slap gelachen met Binkie en mijn ouders en uitbundig gefloten toen ik de douche instapte. Ik had me ingesteld op een belabberde dag dus ik ben vrolijk om het tegendeel!

Ook leuk, ik ga binnenkort naar een kamer voor mijzelve. Is de bedoeling, moet er eerst wel iemand beter worden.

Morgen fijn weer chemo. Dat wordt vast geen groot feest. Maar kom maar op, I am Bunny D and some stupid little chemo won't beat me!

Dag -7

Op dit moment loopt er verdund konijn mijn lichaam binnen. Een eerste conclusie is al snel getrokken: een mens is geen konijn, en wil dat ook niet zijn. Mijn temperatuur en hartslag schieten omhoog en mijn spieren doen pijn. Het wordt een woelig dagje, was mij ook al voorspeld. Vandaar dat ik nu al even log, vanavond heb ik daar misschien niet zo'n zin in. Morgen zijn alle bijwerkingen al minder.

De wijsneuzen onder jullie hebben natuurlijk gezien dat er 'Dag -7' bovenaan dit bericht staat. Dat klopt, we tellen af, op dag 1 begint er een vernieuwde David!

Benny Lava

Mijn vriend Thijs zit al een tijdje in India en heeft nog wat moeite met integreren aldaar. Speciaal voor hem, dit liedje over Benny Lava!

Het 7.000e bezoekje komt eraan!

Kijks een rechts op deze pagina, en als daar 7,000 Visitors staat geschreven, laat je dan even een reactie achter zodat we weten wie je bent?

Het Plan Rotterdam

Voor alle die-hard-fact-freaks, dit gaat er allemaal vooraf aan een stamceltranplantatie: (hier en daar kun je klikken voor meer info)

Dag 1-4 ATG (Genetisch gemodificeerde konijnenenzymen)
Dag 3-4 Cyclofosfamide (Hoge dosis chemotherapie)
Dag 5 niets
Dag 6-7 TBI (Total Body Irradiation, bestraling)

En dan:

Dag 8 Stamceltransplantatie. De stamcellen worden via het infuus in mijn bloed gebracht en vinden zelf hun weg naar het beenmerg!

Weer thuis!?

Jaja, wie had daar op durven wedden, maar dit berichtje wordt verzonden vanuit Amsterdam-Noord en niet vanuit Rotterdam-Ergens.

Nee, niks geen valse start, ik werd wel degelijk verwacht vanochtend en met driftig enthousiasme plaatste men meteen een 'Hickman' in mijn halsader (voor de weetgierigen, klik voor meer info).

Maar toen... een heel aangenaam intakegesprek met de verpleegkundige (misschien zijn ze daar wel net zo aardig en professioneel als in de VU, de eerste tekenen zijn in ieder geval veelbelovend), een gesprek met de dokter... en dat was het wel. Vrijdag beginnen ze pas met het inmiddels beroemde konijnenenzym, en morgen stond genoteerd als 'rustdag'. Ja, rusten, daar ben ik goed in, en ik heb thuis daar al redelijk wat ervaring in opgedaan, mag ik anders...? Ja dat mocht en nu zit ik weer gezellig thuis en hoef ik me morgenavond pas weer te melden.

Lang leve de verrassingen!

Daar gaan we!

Morgen is het zover, om 9.00 uur moet ik aantreden in het ziekenhuis in Rotterdam, voor mijn stamceltransplantatie. Eerst komt er een voorbehandeling en dan gaat het op 21 december gebeuren. Ik verwacht er tot half januari te liggen. Voor informatie over bezoekuren etc, kijk bovenaan deze pagina.

Het is een nogal een hoogstandje, zo´n stamceltransplantatie. Ik vertel er later meer over, maar kan alvast aankondigen dat ik volgend jaar een andere bloedgroep zal hebben dan ik nu heb. Wat een truc hè!

Ondanks mijn grote interesse voor de dingen des wetenschaps en mijn blijdschap dat er een donor is en dit allemaal gebeuren kan, kijk ik met gemengde gevoelens naar wat er allemaal komen gaat. De voorbehandeling bestaat uit een soort van gentherapie met een konijnenenzym, een chemokuur en bestraling. Van alledrie word je naar alle waarschijnlijkheid beroerd. Het zal me dus een roerig weekje worden.

Ik heb er geen zin in, maar goed, dat is nogal wiedes. Wel ben ik goed opgeladen, ik heb me lekker vermaakt de afgelopen weken en het is me goed gelukt om me niet teveel bezig te houden met wat er nu dan onvermijdelijk komen gaat.

Dus hup, we poetsen onze tanden, knippen onze nagels, vetten onze spieren in, kauwen nog wat pruimtabak, en we schepen in!

Ik hou jullie op de hoogte!