Het gaat gebeuren

Vandaag langs het ziekenhuis gegaan voor wat pijnklachten. Mijn bloedwaardes bleken helaas allesbehalve ok, wat betekent dat het nu toch echt snel gaat gebeuren.

Aanstaande maandag word ik in de VU opgenomen en ik neem aan dat ze binnen een paar dagen met mijn eerste chemokuur gaan beginnen. Ik hoor maandag meer over de precieze plannen.

Of ze in Rotterdam inmiddels al een donor op het oog hebben weet ik nog niet. Hoor ik vast gauw, maar het doet nu verder even niet ter zake... De leukemie moet nu bestreden worden, het is niet anders.

Sodeju, ik wist dat het binnenkort eens moest gaan beginnen, maar het valt toch nog allemaal even rauw op m´n dak...

Why a fifth of all americans can't locate the US on a map

Miss South Carolina provides the answer!

We feel bluegrass

Ik las vorige week een artikel over Lowlands, waar ik wel graag geweest was dit jaar. Daarin werd gerept van een bluegrass band die de hele tent aan het stomen had gezet. Verder stond er: "De Chatham County Line speelt de komende dagen nog drie keer in Nederland, ga ze zien als je in de buurt bent!"

Zo geschiede. Onder een brug aan een Rotterdamse kade, waar zich een donker zaaltje gevestigd had, waren wij afgelopen donderdag met z'n vijven getuige van iets wat enkel valt samen te vatten als een bluegrassspektakel.

Wat vooral zo gaaf was is dat ze één microfoon met z'n allen delen. Hierdoor wordt er voortdurend bewogen, afhankelijk van welke geluidsmix ze op dat moment willen. Geen geluidsman nodig dus, ze doen het zelf wel.

Klik hier voor hun optreden op Lowlands.

America to the Rescue

Kijkt iemand wel eens naar de Daily Show? Deze is echt prachtig!

Wat er komen gaat...

Het gaat eigenlijk prima momenteel, even geen dokters bezoeken en een beetje aan het werk... Volgende week woensdag ga ik er weer langs en hoor ik of ze al een stamceldonor gevonden hebben.

Milan in de VS: Denver, Vancouver en nu San Francisco

Wat hebben deze steden gemeen?

Eigenlijk niets.

Denver is een uit de klauwen gegroeide provinciestad, waar op het hostel na weinig interessants te beleven viel. In het hostel waar ik verbleef kwam ik de keerzijde van de Amerikaanse samenleving tegen. Een Ex-drugsverslaafde die zijn leven weer enige zingeving wilde geven na een lange periode van veel harddrugs en de bijbehorende ellende. Een kamergenoot die werkte in een garage om auto's naar zijn plek te rijden. Hij was daarmee echter tijdelijk gestopt om enige maanden bij zn zus te verblijven. Om toch enige inkomsten te hebben had hij zn kamer verhuurd aan een vriend. Toen hij echter terugkwam bleek deze vriend zijn appartement en de daarbij behorende bezittingen in ene te hebben 'overgenomen' en was hij van het ene op het andere moment dakloos.

Vancouver en Vancouver Island zijn qua natuur en klein stukje paradijs op aarde. Daarbij zijn de mensen ook nog eens heel hartelijk en gastvrij waardoor ik me daar enorm heb vermaakt. Men houdt er veel van de natuur en sport, zodoende ben ik veel wezen hiken (beklimmen van rotsachtige bergen) en discgolfen (frisbeevariant van golf dat wordt gespeeld in het bos). Daarnaast jamt men er graag waardoor ik voor het eerst veel gemusiceerd heb met andere muzikanten. Tot slot heft men er graag veel belasting op sigarretten, waardoor ik diep in de buidel heb moeten tasten voor een enkele 'package of gold'.

San Francisco ziet er prachtig uit, maar daarover kan ik op het moment nog weinig vertellen, omdat ik er pas net ben gearriveerd.

groetjes milan