Dag 6

De weg naar schoon beenmerg is er een vol golven. Ik ben zelf het zwalkende schip en eet de laatste dagen zo weinig dat scheurbuik op de loer ligt. Bij Poseidon, wat voel ik me vandaag misselijk en belabberd. Bind mij maar aan de mast.

Nog 2 dagen chemo te gaan. Nog 2 dagen gebeten worden door giftige zeeslangen. Nog maar 2 dagen!

Dag 5

Zijn er parallellen tussen orgaan- en stamceltransplantatie, dat vroeg Anja zich af. En dan specifiek, moet je bij de stamcel variant je hele leven medicijnen slikken, zoals je moet als je bijv. een nier hebt gekregen? Het antwoord is: nee. Het gaat bij stamcellen toch wat anders. De eerste tijd (ongeveer een jaar) moet je wel medicijnen slikken die je immuunsysteem onderdrukken om zo de nieuwe stamcellen niet af te stoten. Maar na een tijdje, als die stamcellen zich helemaal senang zijn gaan voelen, dan worden zij als het ware de nieuwe baas van het immuunsysteem en zou er geen gevaar voor afstoting meer moeten zijn. Een ware staatsgreep (merggreep) dus, compleet met onderdrukking van de inheemsen. Mijn beenmerg heet vanaf dat moment dan ook geen beenmerg meer, maar myanmerg! Ik hoop dat het zo duidelijk is, want tegenspraak duld ik niet.

Dag 4

Mensen die nog een woordgrapje in de koker hebben mogen deze alsnog bij dag 3 toevoegen, geen probleem!

Dag 4 is de dag van het onvoorwaardelijk overgeven. Ik heb het reeds drie keer gedaan vandaag. Alles keurig in een bakje, dat wel. Maar poe hee, die chemo hakt er weer in.

Met enigszins verlepte groeten!

Dag 3

"Ik zag vanochtend een grizzly achter mijn fornuis staan."
"Dan zal je je keuken moeten ontberen."

Vandaag is het dag 3, de dag van de woordgrap. Wisten jullie dat al? Dit is dus een ideale gelegenheid om een leuk woordgrapje in de reacties te zetten.

Overigens, ik heb me voorgenomen vaker te reageren op vragen die in de reacties gesteld worden. Dat doe ik, uiteraard, ook weer als een reactie.

Dag 2

Yo! De chemo dript weer mijn aderen in en mijn blog is voor de komende 4 weken weer mijn fijne venster naar de buitenwereld en jullie venster op deze binnenwereld.

Ondanks dat de mores hier me inmiddels bekend zijn is het toch even wennen. Wat zeg ik, wennen, ik baal er nog een beetje van dat ik hier weer zit.

Maar goed, ik kan er aan de andere kant ook wel mee leven. Het is hier op zich prima toeven en het einddoel maakt deze bende de moeite waard.

Eindelijk een uitdager voor tafelvoetbal. Vic, kom maar op!

Dag 1

Jaja, daar zijn we weer, met een nieuwe dag 1.

Wat een wonderlijk weerzien was het vandaag. Ik lig weer in dezelfde kamer op dezelfde plek. Mijn buurvrouwen zijn oude bekenden, de één heb ik 3 weken geleden achtergelaten, ze mag binnenkort naar huis, de ander ken ik nog van het begin van mijn kuur, zij ging even later naar huis en is nu terug voor kuur 2.

Vanmiddag alweer mijn eerste pot tafelvoetbal gespeeld en ik ben nog steeds een kanon, al zeg ik het zelf. Het is ook wel een hele goede bak die hier staat, dat helpt ook. Wie komt mij verslaan?

Ik mocht vandaag nog van de afdeling af dus ik ben om 7 uur met Jaap in een taxi gestapt en we hebben een borrel gedronken en een satétje gegeten in het café aan de bosbaan. Morgen barst het feest weer los met 7 dagen chemo. Ik kom nu sterker en fitter het ziekenhuis binnen dan de vorige keer dus ik hoop dat dat wat uitmaakt. Ik ben in ieder geval strijdlustig en er helemaal klaar voor. Dit moet 'm worden, want bij succes kunnen we snel over naar de transplantatie in R'dam, nu er een donor is.

Na dit uitgebreide relaas over mijzelf, vraag ik me nu benieuwd af: wat heb jij, lezer, vandaag gedaan?

Opname

Per vandaag vertoef ik weer een tijdje in de VU!