Dag 27

Sinds ik hier lig droom ik ongelooflijk veel. Althans, ik herinner me telkens erg goed wat ik even daarvoor heb gedroomd. Het zijn veelal realistische dromen, er komen veel bekenden in voor en het aandeel wonderlijke gebeurtenissen en ontwrichte natuurwetten is relatief klein. Hierdoor heb ik na het wakker worden vaak eventjes nodig om de boel op een rijtje te zetten. Okee, dat gesprek heb ik dus niet echt met hem gevoerd, die verhitte discussie heeft nooit plaatsgevonden, dat dak zit er gewoon nog op, etc. Het is gemakkelijker om een sprong in een zwembad vol Gin & Tonic achter je te laten dan een ruzie met een goede vriend. Ik maak dus toch nog heel wat mee met jullie, ondanks mijn huidige ingesloten bestaan.

Grappig is overigens dat in ongeveer de helft van mijn dromen er een link is met mijn ziekenhuisopname. Het verschil zit hem er in of er in de bewuste droom een infuuslijntje onder mijn linkersleutelbeen uit komt of niet.

Davidfoon

Ik kwam er vandaag achter dat sommige mensen de afgelopen weken berichtjes voor me hebben achtergelaten via de Davidfoon. Ik kan die hier echter niet lezen en ze hebben me dus niet bereikt. Sorry dat ik hier niet eerder wat aan heb gedaan, ik heb de foon nu even offline gehaald, totdat ik weer thuis ben.

Dag 26

Vandaag even op de hometrainer hier gaan zitten. Na 15 minuten met een bonkend hart er weer vanaf gegaan. Mijn conditie blijkt nul te benaderen. Pfoe, dat wordt nog even werken om daar weer wat van te maken.

In ander nieuws, er zijn nog geen fabuleuze 'jij moet nu naar huis' bloedwaardes gemeten. Dus we blijven nog even en kijken maandag weer.

Al die reacties en e-mails zijn echt super om te lezen!

Dag 25

Blaast allen op uw toeters!

Mijn beenmerg is schoon!

Ik kneep hem best wel even vandaag en nu ben ik vooral heel erg blij. De eerste slag is gewonnen. Banzai!

Nu moeten mijn bloedwaardes nog een beetje fatsoenlijk worden en dan mag ik naar huis. Volgende halte Rotterdam. Er is nog geen donor. Maar die komt wel.

Daantjer

Mijn neef Philip heeft 'voor een project uit 3vwo' een persiflage van Baantjer opgenomen. Jaja, voor een project. Ik vermoed dat hij andere motieven had. Anders maak je niet zo'n cool filmpje.

Check it out!

Dag 24

Ik heb vandaag voor het eerst sinds vier weken weer eens een echte, stevige drol in de wc doen plonzen. Bij dit heuglijke feit wil ik het even laten.

Ik wens jullie een prettige stoelgang. Probeer er nou in godsnaam iets van te draaien.

Milan is terug

Ondanks grote twijfel of hij er wel is geweest, zie de enquete die gehouden is op dit weblog, komt Milan vannacht terug uit de VS. Waarschijnlijk.

In ieder geval wordt hiermee de column 'Milan in de VS' afgesloten. De volledige redactie bedankt hem voor zijn bijdragen, bij dag, nacht en ontij geschreven, en nodigt hem hierbij uit weer te corresponderen als hij met zijn nieuwe band Relax op tour gaat.

Dag 23

Geachte aanwezigen,

De beenmergpunctie was een pijnlijke. Maar laat dit jullie niet bedrukken. Pijn is vergankelijk en het leed is inmiddels, zoals dat in dit geval zo treffend te stellen is, achter de rug. "Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten." Zomaar even een spreekwoord, waarvan ik het verder aan jullie, de aanwezigen overlaat om op zoek te gaan naar de specifieke betekenis in de context van dit verhaal. Of je zoekt daar verder niet naar, het zal mij werkelijk eender zijn. "Even goede vrienden."

Wist je trouwens dat je in je perifere blikveld, dat grensgebied aan de zijkant van je hoofd waar je terwijl je rechtuit kijkt nog net zaken kan waarnemen en kan zien bewegen, geen kleuren kan zien? Ik testte het deze ochtend uit met enkele gekleurde kaartjes. Op het moment dat ik een willekeurig kaartje, dat ik langzaam langs mijn hoofd mijn blikveld in bewoog, kon waarnemen kon ik met geen mogelijkheid vaststellen welke kleur het had. Ik zag het niet of zag het verkeerd. Ik kwam op dit experiment door de filosoof Daniel Dennett, die dit aanhaalde als illustratie bij zijn stelling dat mensen zich vaak niet bewust zijn van hun eigen blinde vlekken, in waarneming maar ook in denken, terwijl die blinde vlekken vaak duidelijk en simpel aantoonbaar aanwezig zijn.

Waarom ik jullie dit nu zo vertel, geachte aanwezigen? Omdat wij allen even geduld zullen moeten opbrengen voordat de uitslag van mijn beenmergpunctie er is. Misschien duurt het een dag, misschien meerdere. Maar de tijd staat in die periode niet stil. We moeten onze koppies er bij houden. Aanwezig blijven. En dan mag je soms ook best even filosoferen. Nee, ik moedig jullie zelfs hiertoe aan! Want doordat diverse mensen vóór ons ook vrijmoedig hebben nagedacht, lig ik er nu weer florissant bij. En kunnen jullie dit op eenvoudige wijze vernemen door mijn woorden op een door jullie zelf bepaald tijdstip voor jullie ogen te doen verschijnen. De kunde is groot.

Ik wens jullie een prettige avond. Probeer er nou in godsnaam iets van te maken.

Dag 22

Mijn bloedwaardes zijn gestegen! Ik ben officieel uit de dip en dat is een heel goed signaal, het betekent dat mijn beenmerg weer zelf bloed aan het maken is.

Ik voel me zelf ook hartstikke goed vandaag, ik heb het boek Slaughterhouse 5 van Kurt Vonnegut uitgelezen waar ik gisteren aan begonnen was. Ik lees dus weer gretig en dat is ook een terugkeer naar goede tijden. De machines lopen dus weer, de raders zijn in beweging geschokt, de aandrijfriemen gonzen, door de leidingen stroomt weer olie, de ketel stoomt.

Als nu mijn beenmerg ook OK is heb ik goede hoop dat ik hier niet lang meer zit.

De uitslag van de beenmergpunctie van morgen kan overigens even op zich laten wachten. Jullie horen het zodra ik het weet. Fijn, al die support die ik krijg, het helpt echt!

Rock the boat

Ik kan niet naar het optreden van Skip the Rush, morgenavond op die oh zo vette boot MS Stubnitz. Wie wil er voor mij gaan? Klik op het plaatje voor meer info over het optreden.

Ja, dat zie je trouwens goed, die twee ventjes rechts zijn Jaap en Bow van Revive the Five!

Milan in de VS: fire jammin'

Dit is de laatste blog vanuit de VS. Ik ben neergestreken in het voor mij inmiddels bekende San Francisco. Al shoppend hop ik hier wat rond terwijl de ene na de andere boze wolk over mij heentrekt. Van zon is hier weinig te merken. Maar misschien komt dit nog. Dit was in San Diego wel anders ...

In San D, ja mensen dit is de fancy afkorting van deze stad, scheen de zon in volle glorie en lachte hij me liefkozend toe. Iedere zonnenstraal aaide me zachtjes en liet mn huid langzaamaan bruinen. Ik verbleef in een hostel aan Ocean Beach, ookwel Oc B, een surfstrand met een hoog hippiegehalte.

Buiten surfen en het strand leek hier weinig te doen. Daar ik niet kan surfen moest ik me op een andere manier vermaken. En zo geschiedde. Ik toog naar het strand en gebruikte mn trompet als surfplank. Ik liet de toeter grooven over de golven en voor ik het wist was ik zwaar aan het jammen met een stel nachtelijke surfdudes die het golfgeweld trotseerden met percussie, gitaar, human-beats, en geflipte freestyles. We lieten de muziek rijkelijk vloeien, terwijl het omringende volk zich langzaam liet bedwelmen door onze ille grooves.

Het hoogtepunt van ons muzikale gejongleer vormde een super intensief intermezzo van de gitaar/zanger Shoe en ik, op een houtenplank boven een hels vlammend kampvuur. Daar het vuur ons letterlijk aan de schenen stond, speelden we of ons leven ervan afhing. We pompten, gierden, zogen, bliezen, raasden, aaiden, zuchten, kuchten, schreeuwden, en dansten boven het kampvuur. De eerst nog vijandige vlammen moesten uiteindelijk het onderspit delven en groovden op het eind vrolijk mee.

Nog nooit zo vet gejammed ...

Met Dank aan San D, Oc B en Shoe.

Milan

Dag 21

Ik ben al stukken minder verkouden, hoera!

Morgen een interessante dag, bloedcontrole. Ik ben heel benieuwd of mijn stukken beter voelen ook in mijn bloed te zien is. Met andere woorden, hopelijk zijn mijn bloedwaardes weer in de lift. Dat zou lekker zijn en misschien mag ik dan binnenkort wat minder pillen gaan slikken.

En dan gaan ze dinsdag in mijn beenmerg kijken of het daar helemaal schoon is. Daar ben ik eigenlijk wel een beetje nerveus voor. Niet helemaal schoon betekent namelijk nog een chemokuur. En daar heb ik zo ongelooflijk geen zin in.

Ik heb zin in kaasfondue!