Milan in de VS: Don Pedro en de heldhaftige kakkerlakken

Don Pedro was een bevlogen man.

Don Pedro had visie.

Don Pedro durfde zijn kop boven het maisveld uit te steken.

Don Pedro was overal geweest, had alles meegemaakt en had iedereen gezien.

En toch was Don Pedro maar een kroegbas van een vervallen bar in een minder gedeelte van Brooklyn New York.

Maar Don Pedro had grootse plannen. Dit moest een ontmoetingsplek worden van diverse culturen, volken en stijlen. Dit moest een plek worden waar huidskleur, leeftijd en achtergrond er niet toe deden.

Wat centraal zou staan op deze plek was het bindmiddel gezelligheid en verbroedering.

En dat was de grootste kracht van Don Pedro, mensen bij elkaar brengen en verbroederen, zo verkondigde hij stellig. Don Pedro kon grenzen en barrieres vervagen als sneeuw voor de zon. Een Duitser laten dansen met een jood, een blanke laten pilsen met een neger, en een chinees en een latino laten filosoferen over het leven.

Toen ik aankwam in Don Pedro Bar/Restaurant was ik nog onbekend met deze magische krachten van Don Pedro. Hier zou echter snel verandering in komen.

Ik had mijn oog laten vallen op een klein bericht in de Time Out (het uitgaansmagazine van New York). Het ging om een avond van nu-wave, alternatieve electronica en duistere post-punk. De locatie was Don Pedro Bar/Restaurant en was gesitueerd aan de rand van het hipster gedeelte van Brooklyn, Williamsburg. Daar ik dit gedeelte van Brooklyn nog niet had gezien, besloot ik hier heen te gaan. De omschrijving klonk spannend genoeg om een interessante avond tegemoet te gaan.

Aldaar aangekomen, werd mijn zicht gevuld met halfgare banken, duister licht en heldhaftige kakkerlakken die de in verval geraakte wanden trotseerden. Achter de bar stond Don Pedro, ietwat kwaad en luidruchtig te praten door zijn mobiel. Ik bestelde een biertje.

Als eenzame bezoeker van een bar is de eenvoudigste wijze van contact een korte babbel met de barman. Daar ik niet in grootse doen was deed ik dit dus ook maar. Wat volgde was een gebruikelijke woordenwisseling tussen mij en de gemiddelde New Yorker/Amerikaan/Buitenlander. Zodra je zegt dat je uit Amsterdam komt zullen ze je met een brede glimlach verkondigen dat ze graag naar Amsterdam naar willen, en zullen dan zonder blikken of blozen onze twee belangrijkste toeristisch attracties aanprijzen, de hoeren en het wiet.

Ik zette het op een zuipen. Terwijl de nacht zijn intrede deed en het bier zijn weg vond naar mijn maag, bleek ik beland in een van de merkwaardigste kroegen waar ik ooit was geweest. Achter in de bar, speelden de meest alternatieve rockbands die ik ooit had gehoord. Onwaarschijnlijke muzikale windstreken werden aangedaan waar zelden een luisteraar was geweest. Het publiek zelf was minstens even artistiek en cultureel-avantgardistisch als de muziek zelf, en presenteerde zich aan de bands als ware lotgenoten.
Voorin de bar waren inmiddels enkele college en high school meiden binnengedruppeld. De meiden voldeden perfect aan het beeld dat zo veelvuldig wordt getoond in de Amerikaanse Collegeseries. De meiden waren sexy en uitdagend volgens Amerikaans voorschrift inclusief dat 'pimpness' dat tegenwoordig zo eigen is aan dit schoonheidsideaal. Onze Don Pedro en zijn amigo toonden zich ware mannen en gaven hen met gulzige blikken de ene shooter na de andere.

Ik kon mn ogen nauwelijks geloven, daar beide groepen zich schijnbaar moeiteloos en ongestoord staande hielden in de bar. Ondertussen marcheerden de kakkerlakken stoer en vastberaden door de bar en bewaarden daarmee haast onopgemerkt de vrede tussen beide uitersten.

Ik werd dronken. Ik wilde en kon niet kiezen en raakte met beide scenes aan de praat. Enige momenten later volgde ik het voorbeeld van een van de collegemeiden en lag ik met mijn rug op de bar. Voor ik het wist werd mijn, met de tequilla gevulde navel leeggeslurpt door zowel college-girls als de hipsters. In een ooghoek zag ik de brede en genoegzame glimlach van Don Pedro, alsof hij dit zag aankomen en wist dat dit zou gebeuren. Ik voelde de magie, wat Don Pedro enige tijd daarna aan mij met de nodige trots zou verkondigen als zijn grootste talent.

http://www.donpedro.us/