Een dag uit het leven van David Windvaantje
Behalve om te weten te komen hoe het met mij gaat - ik heb leukemie - kan je hier ook terecht voor vrolijkheid en wetenschap.
Beide kan je ook zelf bijdragen door te klikken op 'reacties' onder een bericht.
Ik was/ben even stil. Afgelopen week zijn er wat dubieuze bloedwaardes opgedoken. Ofwel er iets niets aan de hand, ofwel de leukemie komt terug. Maandag krijgen we de uitslag.
Sindsdien sta ik stil. Ik voel me down en weet even geen raad met mezelf. Ik zou wel even in het niets willen oplossen, als een suikerklontje in een kopje thee.
Hoe wordt je bloed- en stamceldonor?
Voor uitgebreidere informatie over stamceldonatie, kijk hier en hier!Nu er voor mij naar beenmerg (stamcellen) wordt gezocht blijkt maar weer hoe fijn het is dat andere mensen dat beschikbaar willen stellen.
Jij kan dat ook! Al ben je misschien geen match met mij, dan wel met iemand anders. Zonder donoren kan het cirkeltje niet rond komen. Barbra-Joy zocht het voor mij uit:
Ik stond al ingeschreven bij de bloedbank en heb even opgezocht wat iemand die beenmergdonor (heet eigenlijkstamceldonor) zou moeten doen. (Dit ga ik dus zelf ook doen). In het kort:
Wat gebeurt er als ik mij heb aangemeld als stamceldonor?
Nadat u een verklaring hebt ondertekend waarin u zich bereid verklaart stamceldonor te willen worden, worden enkele buisjes bloed bij u afgenomen voor de bepaling van uw HLA-bloedgroepen. Onder een codenummer worden, via de registratie door de Nederlandse Stichting Europdonor, uw gegevens opgenomen in het wereldwijde bestand en dan is het afwachten of men ooit stamceldonor zal worden voor een patiënt ergens in de wereld. De kans is namelijk ook één uit duizenden, dat de HLA-typering van een patiënt bij de uwe past. Natuurlijk kunt u gewoon op de gebruikelijke manier doorgaan met het geven van bloed of plasma.
Kortom, je hoeft slechts een paar buisjes te geven (kan ook 's avonds in 1 van de centra) en mocht je ooit iemands leven kunnen redden, dan wordt er contact met je opgenomen. De echte donatie kan tegenwoordig ook met beinvloeding van medicijnen, dan is narcose niet meer nodig. En met narcose ben je dan uiteindelijk hooguit een dag in het ziekenhuis. Dat valt dus best mee.
28 opmerkingen:
Lieve David,
Wat spannend weer! Ik duim voor een goede uitslag.
Misschien is poedersuiker handiger, het is in ieder geval sneller: poedersuiker heeft een oplossnelheid van 0,0534482 gram per seconden.
Liefs een een zwaai!
Maartje
Lieve Jonge,
Sweetest little fellow,
everybody knows,
Don't know what to call him
but he's mighty like a rose
Lebbow blijft erbij
lief klontje
niet zelf oplossen hoor!
De dokters moeten een oplossing vinden...tot die tijd duim ik er op los.
Liefs!!!!!!!!!!!!!
Kan me voorstellen dat je stil bent, dat wordt ik er ook van.
Zo'n soort stilte waarbij je hoopt dat ze aan je deur voorbijgaan.
Ik was er vroeger als kind erg goed in als het bedtijd was, de hele dag liep ik te klieren, maar tegen die tijd zat ik muisstil onder de tafel te doen of ik er niet was.
Maar als ze willen weten ze je te vinden, de rakkers. Oftewel: je hebt er toch geen invloed op, dus pluk de dag.
Doris
Hee David,
dat in het niets oplossen, dat ken ik de laatste weken... Helaas gaat de wereld om je heen gewoon door, en da's niet altijd even makkelijk. Maar haal er dan maar gewoon de mooie dingen uit, probeer toch te genieten want als het geen goed nieuws is is er nog tijd genoeg om down te zijn, en als het wel goed nieuws is, is het zonde van de tijd die je nu verdoet met piekeren. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het, maar toch.
Maar natuurlijk gaan we gewoon uit van een goede uitslag, want met dat konijnenbloed van jou ben je toch onoverwinnelijk? En als die storm van vannacht je niet uit het ziekenhuis gewaaid heeft, dan ben je sowieso al heel sterk!
Veel liefs,
Jedidjah
Dag mooie man,
Geniet van Binkie dit weekend. Fijn dat er Bunnies zijn, en van alle bunnies ben jij één van de vier allerfijnste.
x
ik ben nu net zo stil als jij.
en ik mis je.
heel, heel veel sterkteliefs
Wellicht als je je zometeen weer beter voelt en naar huis mag, maar het ziekenhuis gaat missen, dan kan je eventueel hier solliciteren:
http://www.culturele-vacatures.nl/vacature/stichting-cliniclowns-nederland-cliniclowns.html
Ze hebben namelijk hun eigen CAO, de CAO Cliniclowns dus dat moet wel goed zitten met de secundaire arbeidsvoorwaarden....
Lieve Dee,
Na het lezen van jouw blog blijven de woorden stil en suikerklontje maar in mijn hoofd spoken. Net als bij 'de you tube' van DIT heb ik die woorden intetikt op google en kwam dit mooie familieverhaal tegen. Overigens ben jij de negende link met deze twee woorden.
Dag lief klontje!
http://familie-verhalen.blogspot.com/
Tijdens de oorlog werkte mijn vader, Jan de Groot, bij het expeditiebedrijf Dankmeijer & Ronday. Het bedrijf had een aantal vrachtauto's
maar er werd ook nog veel met paarden vervoerd, voornamelijk op de korte ritten in de stad. 's Avonds als de werkdag ten einde liep werden de auto's en de karren in de garage aan de Nieuwe Jonkerstraat gezet en werden de paarden naar de stallen op de
Oude Zijds Achterburgwal gebracht. Omdat wij boven de garage woonden was ik daar na schooltijd vaak te vinden voornamelijk voor de paarden. Een daarvan was mijn grote liefde en dat was Annie. Het was een Belgisch trekpaard met een verschrikkelijk lief en vriendelijk karakter en ze had eigenlijk maar een slechte eigenschap, ze hield van suikerklontjes.
De route naar de stal was altijd dezelfde, nl Stormsteeg, Korte Niezel en dan linksaf de Oude Zijds Achterburgwal op waar na een paar honderd meter de stallen waren. Nu was er in de Korte Niezel een bordeel waar een meisje werkte dat een
bijzondere genegenheid had opgevat voor Annie. Ze stond haar 's avonds altijd op te wachten met een paar suikerklontjes en dat werd zo'n gewoonte dat Annie daar voor de deur stil bleef staan en geen poot meer wilde verzetten totdat ze een klontje had gehad. De koetsier moest dus altijd zorgen dat hij een suikerklontje bij zich had
voor het geval dat het meisje niet aanwezig was, want anders kreeg hij beslist dat paard niet meer mee.
Nu was dit in het begin niet zo''n probleem maar later toen de voedselvoorziening kariger werd en er zo goed als geen suiker meer te krijgen was kon het dus gebeuren dat de voerman geen klontje voor haar had en dat ze dan samen twintig minuten of een half uur voor de deur stonden te wachten totdat ze weer naar buiten kwam.
En aanbellen dorst hij niet, de mensen zouden kunnen denken dat hij naar de hoeren ging. Of nog erger, er zoueen Duitse feldwebel in zijn onderbroek naar buiten kunnen komen, woedend omdat hij gestoord werd in zijn amoureuze exercities. Maar met dat aanbellen had ik niet zo'n probleem, wist ik veel.
Mijn paard moest een klontje hebben. En dus werd ik op de rug van Annie gezet want dan kon ik ook beter bij de bel en gingen we met zijn drie-en richting stal. Als we het gevaarlijke punt eenmaal voorbij waren zette de voerman mij weer op de grond en ging zijns weegs. Ik ging dan te voet alleen met Annie verder.
Dit heb ik een aantal maanden gedaan tot er op een dag aan de overkant van de gracht op de Oude Zijds Achterburgwal een aantal personen in burger een twist hadden met wat Duitse soldaten en dit met pistool en geweer gingen uitvechten.
Annie zag dit helemaal niet zitten, al dat geknal en begon te rennen. Ik probeerde haar nog tegen te houden, maar wat wil je, een paard van ongeveer 800 kg en ik werd dus tegen de straat gesmeten.
Een paar vrouwen die daar achter de ramen zaten hebben mij toen naar binnen gehaald.
Mijn vader was op dat moment in de stal bezig met het verzorgen van de paarden en toen hij Annie zonder begeleiding naar binnen zag komen wist hij dat er iets mis was.
Maar omdat ze buiten nog steeds aan het schieten waren vond hij het verstandiger om nog maar even binnen te blijven.
Hoewel hij eigenlijk garage-chef was had hij de taak van het verzorgen op zich genomen om te voorkomen
dat de voerlui de haver van de paarden zouden stelen. Hier was namelijk een uitstekende pap van te koken en om het personeel niet in verleiding te brengen bleef de haver achter slot en grendel.
Na een half uur was de rust weergekeerd en is hij gaan zoeken. Hij vond mij toen bij de hoeren met een grote pleister op mijn voorhoofd, volkomen op mijn gemak achter een glas limonade.
Toen mijn moeder Pauline het verhaal hoorde is ze gaan zoeken naar een oplossing voor het suikerprobleem.
Hoewel de voedselsituatie nijpend was, waren er nog steeds suikerbieten te krijgen en veel mensen aten dat ook als groente. Ze nam dus een aantal suikerbieten, kookte die tot pap en perste die papmassa dan uit in een vergiet. Je hield dan suikerwater over dat door koken ingedikt werd tot stroop.
Die stroop werd in de koekenpan met een beetje margarine verder verhit totdat het een dikke bruine massa werd.
Die bruine massa werd dan met een deegroller uitgerold en in kleine vierkantjes gesneden. Als het was afgekoeld had je dan bruine vierkantjes die wel enigzins op haagse hopjes leken. Die dingen waren kei en kei hard, maar Annie lustte het. Yvonne en ik vonden ze ook lekker Mijn moeder heeft echter niet lang suiker hoeven maken. Een paar weken later werd er in de stal ingebroken, alle haver op een paard geladen en met paard en al meegenomen.
De inbrekers kozen natuurlijk het gewilligste paard van de stal en dat was Annie.
De daders zijn nog wel gevonden, maar te laat, toen was ze al geslacht.
Niet oplossen, das ook geen oplossing. Zet m op!
Ik heb er ook slecht van geslapen. Lieve Daaf, lieve Binkie... weet niet wat ik moet zeggen, behalve het onvermijdelijke 'sterkte'. Bij deze.
In gedachten bij jullie,
Karen en Wim
ik wilde schrijven 'niet oplossen hoor, dat lost helemaal niks op'. maar toen was iemand anders al op het idee gekomen. mooie boel.
tja. kan je misschien in de tussentijd een mailtje sturen aan alle moslims dat die film van wilders toch vast heel stom wordt? met eens slecht plot enzo? de crisis hier in kenia is net weer een beetje over, loop ik gevaar vanwege die film. er zijn zelfs al vluchtelingen die weten dat wilders en ik allebei uit nederland komen.
ik zeg: als jij wilt oplossen, laat mij dan maar eerst eventjes. en alle andere lezers van deze blog. wedden dat tegen de tijd dat jij in het diepe wilt springen, het water verzadigd is?
dikste kus tot nu toe!
Kolere David, het moet nou toch echt een keer klaar zijn, ik ben er in ieder geval goed klaar mee. Quelle ellende.
Maar ook dit komt weer goed! Straks als het mooi weer wordt dan is alles weer in orde en gaan we in het park pils en wijn drinken. Dat dat zo is, is een mooi vooruitzicht!
groet,
Lieve David en Binkie,
We denken aan jullie. Kop op voor dat je het weet is het maandag.
Heel veel kusjes van Miranda, Maud, Wim en Natasja
(Wim geeft knuffels als je het goed vindt)
Dag David,
Wij vallen hier stil met jou/ jullie.Tegelijkertijd denk ik: jij bent nog uit elke kuil omhoog geklauterd dus.......ik ga ervan uit dat dit nu ook weer zal gebeuren. Ik hang een touw in je kuil en trek je weer omhoog. Hier komt ie...........Heel veel sterkte voor jou en jullie.
Veel groeten van Popeye uit 's Gravenmoer
Lieve David,
Wat een narigheid weer, al die spanning en onzekerheid.
Denk aan je,
Natascha
Lieve Daaf,
Ik duim met grote duimen voor een goeie uitslag morgen.
Godsakke wat krijg jij het voor je kiezen, zeg.
Ik denk aan je!
XXXXXXSus
Hi David en al jouw zo dierbaren,
Poeh, een levensteken dan maar, de bek staat stil, de tong weet het niet, de maag krimpt, het hart klopt vol hoop en de handen zijn in elkaar gestrengeld alsof daar hoop te halen is.
Liefs
Annamarie
Lieve lief,
ik duim, bid, hoop, tril, vecht met je mee voor morgen.
Maakte laatst voor het eerst in mijn leven worteltjestaart met the Bunnies in mijn gedachten. Voor de topping, zo stond in de beschrijving, had ik bloemsuiker nodig. Bij AH, Lidl, COOP,Super de boer, Aldi wist niemand, geen enkele vakkenvuller, flessenlikker of cassiere mij te vertellen waar ik dat kon vinden.
Eenmaal thuis, bleek mijn recept van onze zuiderburen te komen en had ik dus gewoon een Belgisch busje poedersuiker nodig.
Bloemsuiker is veel mooier, daar groeit tenminste nog iets moois uit.
Lieve Daaf met unibrow!
Alle liefs, kracht, sterkte vandaag!
T.
wij wachten in spanning met jou en Binkie mee. Veel sterkte!
Anja en Wouter
ik denk aan jullie.
pff, wat is dit een
spannende dag.
kus
ook ik hou mijn adem in.Wat een lange uren moeten dat zijn vandaag.
Elke
Dude,
zet hem op!
cheers,
milan
Hoi David,
Ik leef met jullie mee en wacht op het verlossende telefoontje van je mama dat je niet op hoeft te lossen of een anderzins vreemde ontwijkende move hoeft te maken om hier doorheen te komen.
Toi toi, Monique van der Meeren
Lieve David en Binky,
succes en kop op vandaag!
ik denk aan jullie.
kus van Maaike
Jezus, wat kut! Het is nu maandag....ik hoop heel hard dat het allemaal is meegevallen...
Veel liefs van Merel
Ik lees dit op maandag... en hoop dat de uitslag mee is gevallen. Jeetje David, ik ben er ook even stil van. Ik duim voor je.
Liefs, Klaas
Een reactie posten