Toen we aan het inpakken waren voor onze vakantie vroeg Binkie aan me: 'Vergeet je je stekkertjes niet'? Ik ben in haar ogen iemand die een aanzienlijk deel van zijn tijd besteed aan het in- en uitpluggen van allerlei stekkers en adapters. En ze heeft gelijk.
Ik gebruik een hoop apparaatjes en die moeten allemaal worden opgeladen. Dus gesleep met adapters is het gevolg, om maar niet te spreken van het constante ontwarren van die hap. Het maakt niet uit hoe net je alles in je tas doet, zelfs met een keurig knoopje in iedere kabel (niet te strak, ik weet wat ik doe), na enige tijd is alles verworden tot één volledig met elkaar verwoven kabelsysteem. Zolang we niet van al die draden af raken leven we allemaal nog hopeloos in de 20e eeuw, ons onderwerpend aan de grillen van de stekkermafia die voor elk apparaatje een apart stekkertje op de markt brengt. En nu ik toch bezig ben: de levensduur van batterijen en accu's mag ook stukken langer!
ik zag ook al andere oplossingen in dit kader (hoe zit het overigens met wireless USB?): een soort bakplaatje waar je je phone o.i.d. oplegt en dan laadt-i. maar eigenlijk is die halve bol nog doper.
Voor uitgebreidere informatie over stamceldonatie, kijk hier en hier!
Nu er voor mij naar beenmerg (stamcellen) wordt gezocht blijkt maar weer hoe fijn het is dat andere mensen dat beschikbaar willen stellen.
Jij kan dat ook! Al ben je misschien geen match met mij, dan wel met iemand anders. Zonder donoren kan het cirkeltje niet rond komen. Barbra-Joy zocht het voor mij uit:
Ik stond al ingeschreven bij de bloedbank en heb even opgezocht wat iemand die beenmergdonor (heet eigenlijk stamceldonor) zou moeten doen. (Dit ga ik dus zelf ook doen). In het kort:
Wat gebeurt er als ik mij heb aangemeld als stamceldonor?
Nadat u een verklaring hebt ondertekend waarin u zich bereid verklaart stamceldonor te willen worden, worden enkele buisjes bloed bij u afgenomen voor de bepaling van uw HLA-bloedgroepen. Onder een codenummer worden, via de registratie door de Nederlandse Stichting Europdonor, uw gegevens opgenomen in het wereldwijde bestand en dan is het afwachten of men ooit stamceldonor zal worden voor een patiënt ergens in de wereld. De kans is namelijk ook één uit duizenden, dat de HLA-typering van een patiënt bij de uwe past. Natuurlijk kunt u gewoon op de gebruikelijke manier doorgaan met het geven van bloed of plasma.
Kortom, je hoeft slechts een paar buisjes te geven (kan ook 's avonds in 1 van de centra) en mocht je ooit iemands leven kunnen redden, dan wordt er contact met je opgenomen. De echte donatie kan tegenwoordig ook met beinvloeding van medicijnen, dan is narcose niet meer nodig. En met narcose ben je dan uiteindelijk hooguit een dag in het ziekenhuis. Dat valt dus best mee.
Rebel, No Hawk
11-10-2007
Hoe staat het ermee
Tja
Dit is Binkie
Haaai!
Het Plan
1. Stamceldonor zoeken die 'matcht' 2. Chemokuur in de VU, tegen de leukemie 3. Eventueel een tweede chemokuur 4. Chemokuur + Stamceltransplatatie in Rotterdam, zodat het nooit meer terugkomt 5. Controles, medicijnen, voorzichtigheid 6. Beter!
3 opmerkingen:
ook leuk koosnaampje
stekkertje
ik zag ook al andere oplossingen in dit kader (hoe zit het overigens met wireless USB?): een soort bakplaatje waar je je phone o.i.d. oplegt en dan laadt-i. maar eigenlijk is die halve bol nog doper.
potjandorie! no longer available... en dat net nu ik nog even wilde opzoeken hoe dat ook weer zat. verdersnarken!
Een reactie posten